Sa chuid seo dá shaothar tá deireadh le buarthaí na beatha seo: baineann grá Becquer anois le saol na marbh, le domhan brionglóideach.

Léirionn Melancholia an lionn dubh gan srian a tháinig ar an bhfile nuair a dhiúltaigh Espin é a phósadh. Ach i lár na gruaime bhí faoiseamh áirithe le fáil ...

Cé gur phós Bécquer bean eile ní raibh sé ábalta Julia a dhíbirt as a intinn: tá a ghrá di mar théama ina chuid fhilíochta. Aistriúchán é seo ar leabhar ina bpléitear an grá úd agus é imithe i seirbhe.